Inmerso na profunda e m�rbida desidia
Por mor do delirante sino
Que tensa o eterno e fr�xil f�o
Que une o Todo que eu aprezo
O abismo das mentes separadas
Apar�ceme na on�rica fraga neboada
Atraveso o empedrado e sinuoso sendeiro
E descendo ate a negra, psic�tica e suicida soedade...
Perdido entre b�goas de traizoada confianza a �rbore de troncos diverxentes acob�llame o alumear da l�a estrem�ceme, dor intensa entre os c�rculos de pedras circundantes da mi�a tolemia...
A auga que cae do inmenso e sangrante ceo forma o lodo que entorpece as mi�as veas a morte en vida ateiti�a co seu noxento abafo o corvo da mafenta rosa grazna o seu adeus
