Is er dan niemand die mij eens schrijven wil
Is er dan niemand het is hier toch zo stil
Waar zijn mijn vrienden met wie ik alles heb gedeeld
Waar zijn de vrouwen die mij hebben gestreeld
Is er dan niemand die even aan me denkt
Is er dan niemand die mij zijn vriendschap schenkt
Zelfs met mijn verjaardag lieten jullie mij alleen
Als ik straks vrij kom waar kan ik dan nog heen
Ik zit hier al zolang een kale cel in het gevang
Blijft dit mijn leven hoelang moet ik nog verder gaan
Ik zit hier al zolang een stenen muur is mijn behang
En geen gordijnen maar tralies voor mijn raam
Hier ga je merken dat je moeder niet meer leeft
En dat je vader geen barst meer om je geeft
Ik ga straks ga luchten in een groten stalen kooi
Hoelang duurt dit nog wat is het leven buiten mooi
Ik zit hier al zolang een kale cel in het gevang
Blijft dit mijn leven hoelang moet ik nog verder gaan
Ik zit hier al zolang een stenen muur is mijn behang
En geen gordijnen maar tralies voor mijn raam
Ik zit hier al zolang een kale cel in het gevang
Blijft dit mijn leven hoelang moet ik nog verder gaan
Ik zit hier al zolang een stenen muur is mijn behang
En geen gordijnen maar tralies voor mijn raam
En geen gordijnen maar tralies voor mijn raam
